بنظرم نباید از ظرفیت تربیتی ایام غافل شد. الان که مساجد و تکایا و هیئات دست به کمکهای علنی زده اند، وقت جذب و رشد خیلیهاست. وقت آن است که زنگ بزنی به همانی که میگفت "چرا پول هیئتها را خرج فقرا نمیکنید" و برنامه پخش کمکها را توضیح بدهید واز او نه درخواست مالی که درخواست معرفی فقیر و مشارکت فیزیکی در پخش بستهها بکنید. یکی دو تا خانه فقیر را که ببیند، دعای یکی دو معتاد را که ببیند، اصلا یادش میرود که چه میگفته است. تازه میشود این برنامه کمک مومنانه اگر موقتی بوده است را ثابت کرد و همان شخص را پای ثابت این کارها کرد. رشد چیست؟! همینهاست دیگر.
نگویید از این کارها نمیکنید که غمگین میشوم :(